Optymalizerka – słowniczek stolarza

Optymalizerka – na pierwszy rzut oka słowo powinno wskazywać maszynę o bardzo szerokiej funkcjonalności. O ile optylmalizerka może przynieść wiele korzyści, to tak na prawdę jej podstawowa funkcjonalność ogranicza się do cięcia poprzecznego. Aby łatwo uzmysłowić sobie jej działanie można ją określić odwrotnością pilarki.

Celem optymalizarki jest więc cięcie długich elementów drewnianych na mniejsze. Stanowi ona progres w stosunku do innych metod cięcia, których cechą jest większa manualność. W gruncie rzeczy do obsługi optymalizerki potrzeba jednej, ewentualnie dwóch osób. Stół podawczy sam przesuwa materiał, który cięty jest na elementy o zdefiniowanej długości.

Funkcją optymalizerki jest… optymizacja. Tłumacząc to odnajdujemy powód do noszenia takiej właśnie nazwy. Jeśli wprowadzimy do systemu obsługującego maszynę, że interesują nas fragmenty deski o długościach powiedzmy 700 mm i 457 mm, optymalizerka potnie dostarczany surowiec w taki sposób, aby było jak najmniej odpadu. Czyli – zoptymalizuje proces produkcji.

Maszyny te mają również możliwość odcinania wadliwej części desek, zawierających np. niepożądane sęki. Również biorąc to w ostatecznym rozrachunku pod uwagę przy kalkulowaniu doboru desek „wyjściowych” o optymalnej długości.

Optymalizerki są z oczywistych względów używane zwłaszcza przez zakłady mające zapotrzebowanie na powtarzalne elementy. Najbardziej oczywistym przykładem jest produkcja palet.